جوزف
آت ویل (Joseph Atwill)
دسیسۀِ رومی ها در بُنیانگُزاری دین ترسایی (مسیحی)
خشایار رُخسانی
پیشگفتار
آنچه که ما امروز به نام دین ترسایی (مسیحی) میشناسیم، برآیندِ ساخت و پاخت های پُشت پردۀِ سزار روم «وسپازیان، Vespasian»، پسرش «تیتوس، Titus» خاندان آنها به نام «فلاویان، Flavian» و یک یهودی به نام «جوزفوس فلاویوس، Josephus Flavius» است، که این آخری با داوش (ادعای) نجات دهندۀِ قوم یهود یا «مسیح» هتا یکی از شورهایِ یهودیان شهر یودِآ (پلستین امروزی) را در برابر امپراتوری روم رهبری کرد. از آنجا یهودیان به اُمید آمدن یک نجات دهنده یا «مسیح» پیوسته درهال شورش در برابر رومیان بودند، و رومیان دریافته بودند که تنها با نیروی رزمی نمیتوانند این شورش ها را خاموش کُنند، آنها روش دیگری را برای مهار این شورش ها در پیش گرفتند. در این پیوند سزار روم «وسپازیان، Vespasian» به کمک جوزفوس، Josephus» که پس از دستگیری از سوی او به فرزندخواندگی پذیرفته شُده بود و همگی مهارت ها و دانستنی های خودش دربارۀِ تورات و افسانه های قوم یهود را به سود امپراتور روم بکار گرفته بود، کوشش کردند بجای آن «مسیح» شورشی و جنگجو که یهودیان چشم براهش بودند، سیمای تازه ای از نجات دهندۀِ قوم یهود یا «مسیح» بسازند که صلح دوست باشد و پیروانش را به آشتی و همزیستی مسالمت آمیز با رومیان و دادن مالیات به آنها فرابخواند. سپس تر خاندان امپراتور روم «فلاویان، Flavian» آیین های میترایسم را با آیین های دین یهود درهم آمیختند و بدینسان پایۀِ دین تازه به نام دین ترسایی (مسیحی) گذاشته شد و گزارش های «جوزفوس فلاویوس، Josephus Flavius» دربارۀِ زندگینامۀِ «مسیح افسانه ای» که به کرده (عملا) چیزی بجز بازنمودی (شرحی) از داستان زندگی «تیتوس فلاویوس، Titus Flavius» پسر «وسپازیان، Vespasian» نبود، بخش مهمی از انجیل هایِ چهارگانه شُد.
سرآغاز
در دورانِ اشغال شهر یودآ ( Judeaپلستین امروزی) از سویِ آرتش روم، این شهر گواه شورش های پی در پی یهودیان در برابر نیروهای اشغالگر روم بود؛ انگیزۀِ این شورش ها پیشگویی های تورات بود که آمدن یک نجات دهنده برای قوم یهود یا «مسیح: Christus» را مُژده میداد. در میان کسان فراوانی که به نام «مسیح» سربرآوردند و این شورش ها را رهبری میکردند، کسی به نام جوزفوس وجود داشت. هنگامیکه فلاویوس (Flavisus) سزار روم، دریافت که تنها با سرکوب نمیتواند شورش های یهودیان را خاموش کُند، او و خاندانش به یک ترفند تازه روی آوردند؛ آنها و فرمانروایانی که پس از فلاویوس سرکار آمدند کوشش کردند سرچشمۀِ این شورش ها را که کتاب تورات بود خُشک کُنند. از اینرو تورات های فراوانی آتش زده شُد. در پی این رویداد بود که گروهی از پیروان دین یهود نسخه هایی از تورات را در کوزه هایی در غاری در نزدیکی دریای سیاه پنهان ساختند که یک دهه پیش کشف شُدند. از سوی دیگر سزار با جلب همکاری برخی از کاهنان یهودی و هتا یکی از رهبران شورش های پیشین به نام جوزفوس برآن شُد تا داستان تورات دربارۀِ «مسیح» را بازنویسی کُند و جلوه تازه ای از دین یهود را به نمایش بگذارد که در آن «مسیح» بجایِ رهبریِ شورش یهودیان، آنها را به آرامش و همزیستی با رومیان فرابخواند و «کار کشورداری را به سزار واگذار کُند». بدینسان زمینه های پیدایش دین تازه که سپس تر از آن به نام دین ترسایی (مسیحی) یاد میشود، پدید آمد. جوزف در نگاشتن زندگینامه «مسیح» افسانه ای نقش بسیار مهمی را ایفا کرد و گُزراش های او در بارۀِ «مسیح»، بخش بُزرگی از چهار کتاب انجیلی را ساختند که امروز همۀِ ترسایان آنرا پذیرفته اند. خاندان سزار سپس تر به کمک کاهنان یهودی از راه آمیختن آیین هایِ دین میترایسم و آیین های دین یهود، دین تازه ترسایی را بگونۀِ که ما امروز میشناسیم، شکل دادند. از استوارترین سندها برای این دلیل، پذیرفته شدن شب یلدا یا شب زایش خورشید به نام زادروز «مسیح» است که تا پیش از این در امپراتوری روم برای گرامیداشت میترا جشن گرفته میشُد. سپس تر دینکاران مسیحی و کاردینال ها، همگی درجه بندیها و سلسه مراتب های پَشکانی (طبقاتی) در همبودگاه (جامعۀِ) روم باستان را الگوی سلسه مراتب دینکاران و کاردینال ها در دین ترسایی کردند.
جوزف
آت ویل (Joseph Atwill) نتیجه پژوهش هایِ گُذشتهنگاری و
باستانشناسی خودش را در کتابی به نام «مسیح سزار» یا «Caesar's Messiah» انتشار
داده است [1]
یاداشت
یاداشت
[1]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر