Dienstag, 4. Mai 2010
سازمان خودرهاگران
با همه-یِ فرارسانی و تبلیغاتی که در تارکده (اینترنت) و ماهواره ها برای روز کارگر شد، ولی بخش بزرگی از مردم در آن شرکت نکردند. این گردهمایی ها نشان دادند از آنجا که تارکده (اینترنت) ابزار فرارسانی ای است که بیشتر، طبقه-یِ میانه-یِ جامعه به آن دسترسی دارد، برایِ فراگیر کردن هرچه بیشتر جُنبش آزادیخواهی مردم ایران در سراسر کشور و رساندنِ پیام آن در میان لایه هایِ تنگدست و گوناگون احتمایی، نیاز است که گرانیگاه و کانون فرارسانی و تبلیغاتی برای سازماندهی گردهمایی ها رویِ راه ها و ابزارهایِ سنتی گذاشته شود همانند پخش آگاهینامه، شبنامه، شعار نویسی و گفتگوی مستقیم با مردم که از دسترسی به تارکده (اینترنت) و ماهواره بی بهره هَستند.
یکی از ویژگی هایِ خوبِ گردهمایی ها در روز کارگر پراکندگی آن در سراسر محله هایِ شهرها بود؛ این شیوه از گردهمایی ها راهبند نیروهایِ سرکوبگر از پیشگیری از برگُزاریِ آنها شد. ولی از آنجا که فاصله-یِ این گردهمایی هایِ پراکنده به اندازه ای دور از هم بود که آنها نمیتوانستند بهمدیگر بپیوندند، گردهمایی هایِ روز کارگر نتوانستند بگونه-ی چشم گیر و چند ده هزار تنه خودنمایی کُنند.
آموزشی که از این گردهمایی ها گرفته میشود این است که:
1. تا آغاز گردهمایی ها در خرداد ماه آزادیخواهان باید بکمک راه های سنتی همانند پخش آگاهینامه، شبنامه، و شعار نویسی و گفتگو مستقیم با مردم برای آگاهی رسانی به آنها، پیام جنبش را به میان همه-یِ لایه های اجتمایی ببرند.
2. در پیوند با آرایش و سازماندهی گردهمایی ها، پیشنهادهایی که تا پیش از این داده میشدند و از مردم میخواستند که با گردهم آمدن و برپایی در یک کانون اصلی در شهر، راهپیمایی ها را آغاز کنند، نشان دادند که پیشنهادهایِ موفقی نیستند، زیرا نیروهای سرکوبگر میتوانستند با بستن راه هایی که ره گُذران را بسوی کانون اصلی هدایت میکردند، فرد فرد شرکت کنندگان را از رفتن به آن محل گردهمایی باز دارند. آزمون عاشورا از اینرو موفق بود که بجای رفتن یک تنه به محل گردهمایی، افراد از پیش و در حاشیه شهرها در دسته هایِ گوناگون بهم پیوستند و به سوی محل گردهمایی براه افتادند که میتوانستند بسادگی راهبندهایِ نیروهایِ سرکوبگر را پشت سر بگذارند. با درس گرفتن از این آزمون ها پیشنهادی که همکنون میتواند بهترین کارایی را برای گردهمایی ها و راهپیمایی ها در خرداد ماه داشته باشد این است که: آزادیخواهان گردهمایی های خود را همانند روز کارگر در محل هایِ گوناگونِ هر شهری، همزمان برپا کنند ولی فاصله-ی آنها به اندازه ای از هم باشد که این گردهمایی هایِ پراکنده بتوانند پس از بالا رفتن شمار تظاهرکنندگان، به آسانی و در زمان کوتاه بهم بپیوندند. برتری آین آرایش و سازماندهی در این است که:
أ) کودتاچیان نخواهند توانست به اندازه بسنده نیروهای سرکوبگر برای پیشگیری از این گردهمایی هایِ پراکنده فراهم آورند و به سویِ آنها گُسیل بدارند.
ب) گردهمایی هایِ پراکنده میتوانند در زمان کوتاه پس از رسیدنِ شمار شرکت کنندگان به یک انبوه چشمگیر، بهمدیگر بپیوندند و راهپیمایی هایِ میلیونی را برگزار کُنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر