آدینه، 2010/04/23
نُسکِ پارسیک
سازمان خودرهاگران
چکیده:
ابزاری که بتواند حکومت اسلامی را بر زمین بکوبد در دست ماست، شاید در دو یا سه سال پیش که گَنجه-یِ [صندوق] پولی رژیم پُر بود و بهای نفت بالا بود، و آراوایش ها [تحریم ها] سخت نبودند، این شایش [امکان] وجود نداشت، ولی امروز، که به شَوَندِ [سبب] افتادنِ سرنوشتِ ایران در دستِ یک مشت پاسدار نافرهیخته، ترازداری [اقتصاد] کشور در بدترین و آشفته ترین نِهشتِ [وضعیتِ] دوران کارپردازی خودش است، این شایش [امکان] فراهم میباشد. اکنون که کشورهایِ باختر از بهر ناسازگاری بر سر برنامه هایِ اتمی رژیم، درحال فراهم آوری، برای وارد کردن آسیب هایِ سنگین تر ترازداریک [اقتصادی] به آن هَستند، ما در درون کشور میتوانیم زخمه-یِ [ضربه-یِ] پایانی را به رژیم بزنیم و فرمانروایی آن را به پایان ببریم. و با اینکار کشور خودمان را از کابوس ها و نمایشنامه هایِ ناگواری چون تازش رزمی و بمبباران اتمی ایران، و اینچنین رویدادهای ناگوار رها سازیم. سرپیچی همگانی از راه خودداری از پرداختِ رسیدِ آب و برق و تلفن و گاز کم هزینه ترین راه مبارزه برای آزادیخواهان است که میتواند بزرگترین کارکرد و هَنایش [تأثیر] را در دستیافتن به دگرگونی داشته باشد. همزمان شدن این سرپیچی همگانی با واخواهی، پَتکارش ها [اعتراض ها] و ایستکاری هایِ [اعتصاب هایِ] کارگری از بهر گرانی ها و زُدودنِ یارانه ها و همچنین نزدیک شدن به سالگردِ جنبش در خرداد ماه، میتواند جنبش را در سال 1389 کامگارانه به سرانجام رساند، فرجام نیکی که تنها به اراده و آهنگِ اُستوان تک تک ما بستگی دارد.
سرآغاز:
[نقش سرپیچی همگانی در پیروزی جنبش آزادیخواهی مردم ایران]
از همان زمانِ آغاز جنش سبزها در 23 خرداد سال 1388 خیلی ها بر این باور بودند که این جنبش دارای یک بدنه-یِ هَنجُمَنی [اجتمایی] کرانمندی [محدودی] است، که بیشتر از لایه هایِ پَشک میانک [طبقه متوسط] ساخته شده است. هم اکنون با آنکه جنبش توانسته است بیش از ده ما ادامه پیدا کند، ولی هنوز آنچنان فراگیر نَشده است که همه-یِ پَشکان هَنجُمَنی [طبقه هایِ اجتمایی] را در همراهی با خودش برانگیزاند تا بتواند از پس حکومت اسلامی بر بیاید و کار را یکسره سازد.
از همان آغاز، خیلی ها بر پیوند دادنِ جنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران با دیگر لایه هایِ هَنجُمَنی [اجتمایی] پافشاری میکردند که از بهر ویژگی های چَندی [کمی] و چُونی ای [کیفی ای] که از آن برخوردارند، میتوانند به هَستی دولتِ کودتایی احمدی نژاد پایان ببخشند، و چه بسا که بتوانند کل نظام جمهوری اسلام را جارو کنند؛ این نیاز در سال 1389 نه تنها پیش از پیش سُهِش [احساس] میشود، ونکه [بلکه] زمینه هایِ آن نیز فراهم شده است. ما نشانه های زیادی از ناگوار شدنِ نهشت ترازادریک [وضعیتِ اقتصادی] کشور و نگرانی و ترس ِحکومت اسلامی از آن در دست داریم، هراس رژیم از پی آیندِ نهشت [وضعیتِ] ناگوار ترازداریک [اقتصادی] و بلایی که دارد به همراه میآورد.
هم اکنون می خواهم پیام ِایستادگی ِمردم سیرجان را به شما برسانم که از پرداختِ رسیدهایِ تلفن خودداری میکنند. شاید که برخی بگویند که فرنودِ [دلیل ] آن، تنگدستی مردم است، ولی راستینگی [واقعیت] این است که اراده ای هست که آغازگر این سرپیچی همگانی شده است. زیرا از هر پنج تن کاربر ِتلفن ِشهر سیرجان، یک تن از پرداخت رسیدِ تلفن، خودداری کرده است و مخابرات نیز تلفن او را بریده است. به گزارش بُنگاهِ گزارش رسانی «مهر»، سرپرست مخابرات سیرجان گفته است که:« خودداری از پرداختِ رسیدِ تلفن ها، سبب عدم تآمین اعتبارت شده است و این، سببِ کندی در روندِ اجرای طرح هایِ مخابرات خواهد شد.» چم [معنی] این گفته این است که اگر پول از سویِ مردم به دستگاهِ دولت نرسد، دولت ناتوان در انجام هَنداخ های [طرح هایِ] خودش میشود. در اینجا چیزی را که باید درنگریم این است، هنگامیکه دولت از «هَنداخ» [«طرح»] گفته به میان میآورد، فردید [منظور] آن، هَنداخ های [طرح هایِ] سازندگی که آسایش شهروندان و آبادانی ِکشور را هدف خود کرده باشد، نیست، فردید [منظور] هَنداخ هایی [طرح هایی] هستند که سبب نگهداری و ادامه-یِ سامانه-یِ [نظام] نامردمی حکومت اسلامی میشوند.
سامانه-یِ حکومت اسلامی در کشور ما همانند یک چرخه که از سه چَنبَر [حلقه] ساخته شده است، کار میکند، که بسیار ساده است، ولی همگی آن به سود حکومت اسلامی در چرخش است. بدین سان که چَنبَر [حلقه] نخست، بدست آوردنِ درآمد است؛ حکومت اسلام تلاش میکند که از هر راهی که میتواند، آن را بدست آورد. و چَنبَر [حلقه-ی] دوم ویژه کردن و واگُذاردنِ این درآمدها به دستگاهِ سرکوبگرش است که دربرگیرنده-یِ همه-ی مزدوران آن از نیروهایِ سپاه پاسداران گرفته تا بسیجی ها و دستگاه های امنیتی و چماقدارانش. و چَنبَر [حلقه-یِ] سوم، چَنبَر [حلقه-یِ] فشار است که از راه سرکوب هَنجُمَنی [اجتمایی]، پَتکارش های [اعتراض هایِ] مردمی و راهپیمایی ها ساخته میشود. اگر این سه چَنبَر [حلقه] را بهم پیوند دهیم، چرخه-یِ هَستی حکومت اسلامی ساخته میشود، که هدفش بدست آوردن پول از سرچشمه هایِ گوناگون برایِ پرداختِ دستمزدِ نیروهایِ سرکوبگر، مزدور و دستگاه هایِ جاسوسی-امنیتی اش است تا بتواند از راه سرکوب، همبودگاه [جامعه] را مهار کند. اکنون بایستیکه این چرخه شکسته شود.
با آغاز جنبش سبزها در سال 1388 مردم برایِ ازکار اندختن این چَنبَر [حلقه-یِ] سرکوبگر، آن را هدفِ خودشان کردند؛ در گفتارهای پیشین به رسایی به این گرفتاری اشاره شده است که چرا این درگیری ها به سود مردم پایان نپذیرفت. هم اکنون پرداختن به این نهاده [موضوع]، پرسش جُستار ما نیست. ولی همه-یِ نشانه هایِ آشکار گواهی میدهند که چشم اسفندیار رژیم در این چرخه، چَنبَر [حلقه-ی] نخستِ این چرخه است، به زبان دیگر آن چَنبَر [حلقه-یِ] راه هایِ دستیافتن رژیم به درآمدها و سرچشمه هایِ پولی، ناتوانترین پایگاه یا بخش آسیب پذیر آن است که میتواند کابوس سرنگونی رژیم شود.
همگی درآمدهایِ دولت احمدی نژاد همانند دولت های دیگر بر دو بخش تقسیم میشوند، بُنمایه هایِ [منبع هایِ] بیرونی و بُنمایه هایِ درونی؛ از بُنمایه-یِ بیرونی فردید [منظور] درآمدهایِ بدست آمده از فروش نفت و گاز و یک سری فروش کالاها در بیرون مرز است. داده و گزارش های فراوانی در دست هَستند که گواهی میدهند که درآمدهایِ دولت از این سرچشمه ها دارند پیوسته کمتر و کمتر میشوند. دولت احمدی نژاد با وجودِ داشتن نفت فراوان و بار کردن آنها درنفتکش ها و فرستادن آنها به آب هایِ آزاد برای فروش ارزان آنها، باز، توانایی دستیافتن بر درآمدهایِ بسنده از این سرچشمه را ندارد. اکنون درنگرید که اگر آروایش های [تحریم هایِ] نو و مَرزینی های [محدودیت های] تازه نیز بر آن افزوده شوند، این درآمدها پیوسته کاهش خواهند یافت و بویژه جابجایی پول از برونمرز به درونمرز با دُشواری روبرو خواهد شد.
ولی مردم میتوانند بخش دوم درآمدهایِ دولت را که از درون کشور بدست میآید، با دشواری روبرو کنند و هَنایش [تأثیر] بزرگی در بستن راه درآمدهایِ دولت داشته باشند. از اینرو سرپیچی ِهمگانی و خودداری از پرداختِ رسیدهایِ آب، برق، گاز و تلفن ابزارهایِ شایسته ای برای شکستن این چرخه-یِ هَستی حکومتِ اسلامی و به زانو درآوردن آن است. اگر سرپچی همگانی در خودداری از پرداختِ رسیدهای برق، آب، تلفن، و گاز بگونه-یِ فراگیر و گسترده در سراسر کشور انجام گیرد، این شایش [امکان] را از گماشته های حکومت اسلامی خواهد گرفت که بخواهند برایِ بریدن جریانِ آب و برق تلفن و گاز، تک تک به سراغ خانه های مردم بروند. زیرا با بریدنِ جریان آب و برق.... حکومت خودش را به کَردِ [عملا] بی بهره از آن از درآمدهایی خواهد کرد که بخشی از کاربران بخواهند با ادامه ندادن سرپیچی، پرداخت کُنند. بدینسان بدون اینکه ما بخواهیم پَژمَرگی [خطری] را بپذیریم، میتوانیم از راه سرپیچی همگانی در میدانِ ترازداریک [اقتصادی] که در برگیرنده-یِ خودداری از پرداختِ رسید آب، برق، گاز و تلفن است، این دولت را بر زمین بزنیم، زیرا باخودداری از پرداختِ این رسیدها، چرخه-یِ زندگی حکومت اسلامی شکسته خواهد شد و حکومت همه-یِ درآمدهایش را برای پرداختِ دستمزدِ نیروهای سرکوبگرش از دست خواهد داد، نیروهای سرکوبگری که تنها برایِ فشار بر مردم و ایجاد ترس و ترور بکارگرفته میشوند.
سامه های ِ هَنجُمَنی [شرایط اجتمایی] هم اکنون بسیار آشفته است، همبودگاه [جامعه] با رویکرد [توجه] به فشار گرانی ها، آماده-یِ پیکش [انفجار] است، هم اکنون دولت احمدی نژاد از ترس از شورش مردم، و پیکش هَنجُمَنی [انفجار اجتمایی] است که هَنداخ [طرح] هدفمند کردن یارانه ها را به پس رانده است. به زبان دیگر، با آنکه دولت نیاز آشکاری به پول دارد، ولی دلیری گُرمک [جراتِ] کنارگذاشتن یارانه ها را ندارد، زیرا میداند که زُدودنِ یارانه ها میتواند آییژکِ [جرقه-یِ] یک پیکش هَنجُمَنی [انفجار اجتمایی] را بزند، که واکنش همگانی را بدنبال خواهد داشت. و اینبار به فرنودِ [دلیل] اینکه ناخُرسندی ها، توده هایِ تنگدستِ همبودگاه [جامعه] را واردِ کارزار خواهد کرد، جنبش مردم، گسترده تر و فراگیرتر خواهد شد. همراهی تنگدستان با جنبش سبزها، نیروی چُونی [کیفی] بسیار سختی را در فرادستِ آن خواهد گذاشت که میتواند پایانبخش این سامانه-یِ نامرمی باشد.
برآیندِ این جُستار اینکه: ابزاری که بتواند حکومت اسلامی را بر زمین بکوبد در دست ماست، شاید در دو یا سه سال پیش که گَنجه-یِ [صندوق] پولی رژیم پُر بود و بهای نفت بالا بود، و آراوایش ها [تحریم ها] سخت نبودند، این شایش [امکان] وجود نداشت، ولی امروز، که به شَوَندِ [سبب] افتادنِ سرنوشتِ ایران در دستِ یک مشت پاسدار نافرهیخته، ترازداری [اقتصاد] کشور در بدترین و آشفته ترین نِهشتِ [وضعیتِ] دوران کارپردازی خودش است، این شایش [امکان] فراهم میباشد. اکنون که کشورهایِ باختر از بهر ناسازگاری بر سر برنامه هایِ اتمی رژیم، درحال فراهم آوری، برای وارد کردن آسیب هایِ سنگین تر ترازداریک [اقتصادی] به آن هَستند، ما در درون کشور میتوانیم زخمه-یِ [ضربه-یِ] پایانی را به رژیم بزنیم و فرمانروایی آن را به پایان ببریم. و با اینکار کشور خودمان را از کابوس ها و نمایشنامه هایِ ناگواری چون تازش رزمی و بمبباران اتمی ایران، و اینچنین رویدادهای ناگوار رها سازیم. سرپیچی همگانی از راه خودداری از پرداختِ رسیدِ آب و برق و تلفن و گاز کم هزینه ترین راه مبارزه برای آزادیخواهان است که میتواند بزرگترین کارکرد و هَنایش [تأثیر] را در دستیافتن به دگرگونی داشته باشد. همزمان شدن این سرپیچی همگانی با واخواهی، پَتکارش ها [اعتراض ها] و ایستکاری هایِ [اعتصاب هایِ] کارگری از بهر گرانی ها و زُدودنِ یارانه ها و همچنین نزدیک شدن به سالگردِ جنبش در خرداد ماه، میتواند جنبش را در سال 1389 کامگارانه به سرانجام رساند، فرجام نیکی که تنها به اراده و آهنگِ اُستوان تک تک ما بستگی دارد.
http://khodrahagaran.org/Fa/
نُسکِ پارسیک
سازمان خودرهاگران
چکیده:
ابزاری که بتواند حکومت اسلامی را بر زمین بکوبد در دست ماست، شاید در دو یا سه سال پیش که گَنجه-یِ [صندوق] پولی رژیم پُر بود و بهای نفت بالا بود، و آراوایش ها [تحریم ها] سخت نبودند، این شایش [امکان] وجود نداشت، ولی امروز، که به شَوَندِ [سبب] افتادنِ سرنوشتِ ایران در دستِ یک مشت پاسدار نافرهیخته، ترازداری [اقتصاد] کشور در بدترین و آشفته ترین نِهشتِ [وضعیتِ] دوران کارپردازی خودش است، این شایش [امکان] فراهم میباشد. اکنون که کشورهایِ باختر از بهر ناسازگاری بر سر برنامه هایِ اتمی رژیم، درحال فراهم آوری، برای وارد کردن آسیب هایِ سنگین تر ترازداریک [اقتصادی] به آن هَستند، ما در درون کشور میتوانیم زخمه-یِ [ضربه-یِ] پایانی را به رژیم بزنیم و فرمانروایی آن را به پایان ببریم. و با اینکار کشور خودمان را از کابوس ها و نمایشنامه هایِ ناگواری چون تازش رزمی و بمبباران اتمی ایران، و اینچنین رویدادهای ناگوار رها سازیم. سرپیچی همگانی از راه خودداری از پرداختِ رسیدِ آب و برق و تلفن و گاز کم هزینه ترین راه مبارزه برای آزادیخواهان است که میتواند بزرگترین کارکرد و هَنایش [تأثیر] را در دستیافتن به دگرگونی داشته باشد. همزمان شدن این سرپیچی همگانی با واخواهی، پَتکارش ها [اعتراض ها] و ایستکاری هایِ [اعتصاب هایِ] کارگری از بهر گرانی ها و زُدودنِ یارانه ها و همچنین نزدیک شدن به سالگردِ جنبش در خرداد ماه، میتواند جنبش را در سال 1389 کامگارانه به سرانجام رساند، فرجام نیکی که تنها به اراده و آهنگِ اُستوان تک تک ما بستگی دارد.
سرآغاز:
[نقش سرپیچی همگانی در پیروزی جنبش آزادیخواهی مردم ایران]
از همان زمانِ آغاز جنش سبزها در 23 خرداد سال 1388 خیلی ها بر این باور بودند که این جنبش دارای یک بدنه-یِ هَنجُمَنی [اجتمایی] کرانمندی [محدودی] است، که بیشتر از لایه هایِ پَشک میانک [طبقه متوسط] ساخته شده است. هم اکنون با آنکه جنبش توانسته است بیش از ده ما ادامه پیدا کند، ولی هنوز آنچنان فراگیر نَشده است که همه-یِ پَشکان هَنجُمَنی [طبقه هایِ اجتمایی] را در همراهی با خودش برانگیزاند تا بتواند از پس حکومت اسلامی بر بیاید و کار را یکسره سازد.
از همان آغاز، خیلی ها بر پیوند دادنِ جنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران با دیگر لایه هایِ هَنجُمَنی [اجتمایی] پافشاری میکردند که از بهر ویژگی های چَندی [کمی] و چُونی ای [کیفی ای] که از آن برخوردارند، میتوانند به هَستی دولتِ کودتایی احمدی نژاد پایان ببخشند، و چه بسا که بتوانند کل نظام جمهوری اسلام را جارو کنند؛ این نیاز در سال 1389 نه تنها پیش از پیش سُهِش [احساس] میشود، ونکه [بلکه] زمینه هایِ آن نیز فراهم شده است. ما نشانه های زیادی از ناگوار شدنِ نهشت ترازادریک [وضعیتِ اقتصادی] کشور و نگرانی و ترس ِحکومت اسلامی از آن در دست داریم، هراس رژیم از پی آیندِ نهشت [وضعیتِ] ناگوار ترازداریک [اقتصادی] و بلایی که دارد به همراه میآورد.
هم اکنون می خواهم پیام ِایستادگی ِمردم سیرجان را به شما برسانم که از پرداختِ رسیدهایِ تلفن خودداری میکنند. شاید که برخی بگویند که فرنودِ [دلیل ] آن، تنگدستی مردم است، ولی راستینگی [واقعیت] این است که اراده ای هست که آغازگر این سرپیچی همگانی شده است. زیرا از هر پنج تن کاربر ِتلفن ِشهر سیرجان، یک تن از پرداخت رسیدِ تلفن، خودداری کرده است و مخابرات نیز تلفن او را بریده است. به گزارش بُنگاهِ گزارش رسانی «مهر»، سرپرست مخابرات سیرجان گفته است که:« خودداری از پرداختِ رسیدِ تلفن ها، سبب عدم تآمین اعتبارت شده است و این، سببِ کندی در روندِ اجرای طرح هایِ مخابرات خواهد شد.» چم [معنی] این گفته این است که اگر پول از سویِ مردم به دستگاهِ دولت نرسد، دولت ناتوان در انجام هَنداخ های [طرح هایِ] خودش میشود. در اینجا چیزی را که باید درنگریم این است، هنگامیکه دولت از «هَنداخ» [«طرح»] گفته به میان میآورد، فردید [منظور] آن، هَنداخ های [طرح هایِ] سازندگی که آسایش شهروندان و آبادانی ِکشور را هدف خود کرده باشد، نیست، فردید [منظور] هَنداخ هایی [طرح هایی] هستند که سبب نگهداری و ادامه-یِ سامانه-یِ [نظام] نامردمی حکومت اسلامی میشوند.
سامانه-یِ حکومت اسلامی در کشور ما همانند یک چرخه که از سه چَنبَر [حلقه] ساخته شده است، کار میکند، که بسیار ساده است، ولی همگی آن به سود حکومت اسلامی در چرخش است. بدین سان که چَنبَر [حلقه] نخست، بدست آوردنِ درآمد است؛ حکومت اسلام تلاش میکند که از هر راهی که میتواند، آن را بدست آورد. و چَنبَر [حلقه-ی] دوم ویژه کردن و واگُذاردنِ این درآمدها به دستگاهِ سرکوبگرش است که دربرگیرنده-یِ همه-ی مزدوران آن از نیروهایِ سپاه پاسداران گرفته تا بسیجی ها و دستگاه های امنیتی و چماقدارانش. و چَنبَر [حلقه-یِ] سوم، چَنبَر [حلقه-یِ] فشار است که از راه سرکوب هَنجُمَنی [اجتمایی]، پَتکارش های [اعتراض هایِ] مردمی و راهپیمایی ها ساخته میشود. اگر این سه چَنبَر [حلقه] را بهم پیوند دهیم، چرخه-یِ هَستی حکومت اسلامی ساخته میشود، که هدفش بدست آوردن پول از سرچشمه هایِ گوناگون برایِ پرداختِ دستمزدِ نیروهایِ سرکوبگر، مزدور و دستگاه هایِ جاسوسی-امنیتی اش است تا بتواند از راه سرکوب، همبودگاه [جامعه] را مهار کند. اکنون بایستیکه این چرخه شکسته شود.
با آغاز جنبش سبزها در سال 1388 مردم برایِ ازکار اندختن این چَنبَر [حلقه-یِ] سرکوبگر، آن را هدفِ خودشان کردند؛ در گفتارهای پیشین به رسایی به این گرفتاری اشاره شده است که چرا این درگیری ها به سود مردم پایان نپذیرفت. هم اکنون پرداختن به این نهاده [موضوع]، پرسش جُستار ما نیست. ولی همه-یِ نشانه هایِ آشکار گواهی میدهند که چشم اسفندیار رژیم در این چرخه، چَنبَر [حلقه-ی] نخستِ این چرخه است، به زبان دیگر آن چَنبَر [حلقه-یِ] راه هایِ دستیافتن رژیم به درآمدها و سرچشمه هایِ پولی، ناتوانترین پایگاه یا بخش آسیب پذیر آن است که میتواند کابوس سرنگونی رژیم شود.
همگی درآمدهایِ دولت احمدی نژاد همانند دولت های دیگر بر دو بخش تقسیم میشوند، بُنمایه هایِ [منبع هایِ] بیرونی و بُنمایه هایِ درونی؛ از بُنمایه-یِ بیرونی فردید [منظور] درآمدهایِ بدست آمده از فروش نفت و گاز و یک سری فروش کالاها در بیرون مرز است. داده و گزارش های فراوانی در دست هَستند که گواهی میدهند که درآمدهایِ دولت از این سرچشمه ها دارند پیوسته کمتر و کمتر میشوند. دولت احمدی نژاد با وجودِ داشتن نفت فراوان و بار کردن آنها درنفتکش ها و فرستادن آنها به آب هایِ آزاد برای فروش ارزان آنها، باز، توانایی دستیافتن بر درآمدهایِ بسنده از این سرچشمه را ندارد. اکنون درنگرید که اگر آروایش های [تحریم هایِ] نو و مَرزینی های [محدودیت های] تازه نیز بر آن افزوده شوند، این درآمدها پیوسته کاهش خواهند یافت و بویژه جابجایی پول از برونمرز به درونمرز با دُشواری روبرو خواهد شد.
ولی مردم میتوانند بخش دوم درآمدهایِ دولت را که از درون کشور بدست میآید، با دشواری روبرو کنند و هَنایش [تأثیر] بزرگی در بستن راه درآمدهایِ دولت داشته باشند. از اینرو سرپیچی ِهمگانی و خودداری از پرداختِ رسیدهایِ آب، برق، گاز و تلفن ابزارهایِ شایسته ای برای شکستن این چرخه-یِ هَستی حکومتِ اسلامی و به زانو درآوردن آن است. اگر سرپچی همگانی در خودداری از پرداختِ رسیدهای برق، آب، تلفن، و گاز بگونه-یِ فراگیر و گسترده در سراسر کشور انجام گیرد، این شایش [امکان] را از گماشته های حکومت اسلامی خواهد گرفت که بخواهند برایِ بریدن جریانِ آب و برق تلفن و گاز، تک تک به سراغ خانه های مردم بروند. زیرا با بریدنِ جریان آب و برق.... حکومت خودش را به کَردِ [عملا] بی بهره از آن از درآمدهایی خواهد کرد که بخشی از کاربران بخواهند با ادامه ندادن سرپیچی، پرداخت کُنند. بدینسان بدون اینکه ما بخواهیم پَژمَرگی [خطری] را بپذیریم، میتوانیم از راه سرپیچی همگانی در میدانِ ترازداریک [اقتصادی] که در برگیرنده-یِ خودداری از پرداختِ رسید آب، برق، گاز و تلفن است، این دولت را بر زمین بزنیم، زیرا باخودداری از پرداختِ این رسیدها، چرخه-یِ زندگی حکومت اسلامی شکسته خواهد شد و حکومت همه-یِ درآمدهایش را برای پرداختِ دستمزدِ نیروهای سرکوبگرش از دست خواهد داد، نیروهای سرکوبگری که تنها برایِ فشار بر مردم و ایجاد ترس و ترور بکارگرفته میشوند.
سامه های ِ هَنجُمَنی [شرایط اجتمایی] هم اکنون بسیار آشفته است، همبودگاه [جامعه] با رویکرد [توجه] به فشار گرانی ها، آماده-یِ پیکش [انفجار] است، هم اکنون دولت احمدی نژاد از ترس از شورش مردم، و پیکش هَنجُمَنی [انفجار اجتمایی] است که هَنداخ [طرح] هدفمند کردن یارانه ها را به پس رانده است. به زبان دیگر، با آنکه دولت نیاز آشکاری به پول دارد، ولی دلیری گُرمک [جراتِ] کنارگذاشتن یارانه ها را ندارد، زیرا میداند که زُدودنِ یارانه ها میتواند آییژکِ [جرقه-یِ] یک پیکش هَنجُمَنی [انفجار اجتمایی] را بزند، که واکنش همگانی را بدنبال خواهد داشت. و اینبار به فرنودِ [دلیل] اینکه ناخُرسندی ها، توده هایِ تنگدستِ همبودگاه [جامعه] را واردِ کارزار خواهد کرد، جنبش مردم، گسترده تر و فراگیرتر خواهد شد. همراهی تنگدستان با جنبش سبزها، نیروی چُونی [کیفی] بسیار سختی را در فرادستِ آن خواهد گذاشت که میتواند پایانبخش این سامانه-یِ نامرمی باشد.
برآیندِ این جُستار اینکه: ابزاری که بتواند حکومت اسلامی را بر زمین بکوبد در دست ماست، شاید در دو یا سه سال پیش که گَنجه-یِ [صندوق] پولی رژیم پُر بود و بهای نفت بالا بود، و آراوایش ها [تحریم ها] سخت نبودند، این شایش [امکان] وجود نداشت، ولی امروز، که به شَوَندِ [سبب] افتادنِ سرنوشتِ ایران در دستِ یک مشت پاسدار نافرهیخته، ترازداری [اقتصاد] کشور در بدترین و آشفته ترین نِهشتِ [وضعیتِ] دوران کارپردازی خودش است، این شایش [امکان] فراهم میباشد. اکنون که کشورهایِ باختر از بهر ناسازگاری بر سر برنامه هایِ اتمی رژیم، درحال فراهم آوری، برای وارد کردن آسیب هایِ سنگین تر ترازداریک [اقتصادی] به آن هَستند، ما در درون کشور میتوانیم زخمه-یِ [ضربه-یِ] پایانی را به رژیم بزنیم و فرمانروایی آن را به پایان ببریم. و با اینکار کشور خودمان را از کابوس ها و نمایشنامه هایِ ناگواری چون تازش رزمی و بمبباران اتمی ایران، و اینچنین رویدادهای ناگوار رها سازیم. سرپیچی همگانی از راه خودداری از پرداختِ رسیدِ آب و برق و تلفن و گاز کم هزینه ترین راه مبارزه برای آزادیخواهان است که میتواند بزرگترین کارکرد و هَنایش [تأثیر] را در دستیافتن به دگرگونی داشته باشد. همزمان شدن این سرپیچی همگانی با واخواهی، پَتکارش ها [اعتراض ها] و ایستکاری هایِ [اعتصاب هایِ] کارگری از بهر گرانی ها و زُدودنِ یارانه ها و همچنین نزدیک شدن به سالگردِ جنبش در خرداد ماه، میتواند جنبش را در سال 1389 کامگارانه به سرانجام رساند، فرجام نیکی که تنها به اراده و آهنگِ اُستوان تک تک ما بستگی دارد.
http://khodrahagaran.org/Fa/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر